Category Oczy
-
Penicylina i jej pochodne
9 grudnia 2015
Oczy 
-
Są stosowane szeroko ze względu na małą toksyczność. Są obdarzone właściwościami bakteriostatycznymi przeciw bakteriom Gram-dodatnim. Najważniejsza w sensie terapeutycznym jest penicylina G. Stosuje się ją dożylnie, domięśniowo i miejscowo w roztworach i w maści, podspojówkowo 500 000- -1 000 000 j., najlepiej pod torebkę Tenona, w jonoforezie 50 000 j./ml, przez katodę, a w czasie interwencji chirurgicznej może być podana dokomorowo w ilości 1000-4000 j. Podana dotkankowo w ciągu 4-5 godzin wydala się z moczem. Przez barierę naczyniową oka przechodzi powoli, ale nie drażni tkanek nawet w wysokim stężeniu. Jest pomocna w leczeniu powierzchownych nieżytów, spotyka się jednak 5-16% odczynów alergicznych. W zapaleniu odcinka tylnego jest ma- ło przydatna, po podaniu pod spojówkę 1000 000 j. w rogówce znajdowano 500 j., w naczyniówce 300 j., a w ciele szklistym zaledwie 8 j. po 24 godzinach. Uważa się, że przeciętne stężenie śródkomorowe wynosi 1000-4000 j., a podanie podspo- jówkowe i w jonoforezie jest 16 razy lepsze, niż ogólne, po którym lek dociera do oka po 48 godzinach w bardzo małej ilości. W miarę leczenia oporność na lek bardzo często wzrasta. Szczepy gronkowca złocistego penicylinooporne wytwarzają ferment rozkładający penicylinę, stosowany przy odczulaniu (1 j. leku na 1 j. penicyliny w czasie 1 minuty). W leczeniu szczepów opornych stosuje się penicyliny syntetyczne: me- tycylinę, ampicylinę i oksacylinę. Metycylina podawana jest domięśniowo i dożylnie w ilości 1,0 co 6 godzin, podspojówko- wo w ilości 150 mg. Ta dawka daje stężenie 1 mg leku w komorze przedniej. Lek daje uczulenia, czasem psychozy. Amfi- cylina, jako niewrażliwa na zaczyny trawienne, podawana jest doustnie w dawce 0,25-0,75 co 6-8 godzin oraz podspojówko- wo w ilości 5 mg. Dobrze przenika do gałki. Działa na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, może najlepiej reagują zakażenia wywołane przez pałeczkę odmieńca i pałeczkę jelitową.
czytaj dalej -
Uszkodzenia chemiczne oczu – rozpuszczalniki organiczne
9 grudnia 2015
Oczy -
Jest ich bardzo wiele i są szeroko stosowane w wielu procesach chemicznych w przemyśle, pralniach, malarstwie, drukarstwie, rafineriach, oraz w gospodarstwie domowym. Rozpuszczając się łatwo w tłuszczach, uszkadzają nabłonek rogówki i spojówki. Zwykle nie przenikają głębiej. Pary niektórych z nich, np. alkoholu butylowego lub octanu metylowego, wywołują ostry obrzęk rogówki charakteryzujący się obecnością przezroczystych pęcherzyków, głównie w środkowej warstwie nabłonka rogówki. Występuje ponadto bolesne zadrażnienie i łzawienie, a czasami całkowite złuszczenie nabłonka rogówki. Uszkodzenia warstwy właściwej, jeśli wystąpią, są zazwyczaj powierzchowne i trwają krótko. Całkowite wygojenie bez pozostawienia jakichkolwiek śladów trwa krócej niż tydzień. Niektóre rozpuszczalniki mają dodatkowe właściwości ścinania białek, inaktywowania enzymów, osadzania się w tkankach. Do najczęściej używanych rozpuszczalników należą alkohole, estry i etery.
czytaj dalej -
Sposób Karpego
8 grudnia 2015
Oczy -
Inny sposób, podany przez Karpego, polega na porównaniu opisowym stosunku fali a do fali b. Po uwzględnieniu uzupełnień Henkesa wyróżnia się tu sześć typów krzywych erg:
czytaj dalej -
Jaskra ostra
8 grudnia 2015
Oczy -
Charakteryzuje się ona nagłym wystąpieniem, jakkolwiek w wywiadzie można stwierdzić występowanie objawów pro- dromalnych w postaci bólu i zamglenia ostrości wzroku. Stwierdzamy przekrwienie żylne, poszerzenie źrenicy, spłycenie komory przedniej, zatarcie rysunku tęczówki, występowanie tzw. glaucomflecken Vogta – są to białe plamki zlewające się czasem w samej torebce soczewki lub tuż pod nią. Są one pewnym objawem ostrej jaskry. W długotrwającym ataku można stwierdzić wysięk komórkowy w komorze przedniej i skupienia komórek na blaszce granicznej tylnej. Są to osady przeważnie barwnikowe, różnią się zasadniczo od osadów sadłowatych. Obrzęk rogówki występuje wcześnie, przybiera ona wygląd przymglony. Po samoistnym obniżeniu c. ś. lub po leczeniu obserwujemy pofałdowanie blaszki granicznej tylnej. W parę tygodni po napadzie może wystąpić szary zanik tęczówki, czasem dotyczący tylko odcinka, a czasem rozległy. Ciśnienie w czasie napadu waha się od 40 do 100 mm Hg. Chory skarży się na ból głowy i oka, czasem ma nudności i wymioty, czasem można stwierdzić bradykardię i pocenie się. W rozpoznaniu różnicowym należy pamiętać o napadach jaskrowo-rzęskowych Posnera-Schlossmana, o jaskrze krwotocznej (w cukrzycy) i o wtórnej zapalnej. Przy bardzo ostrym początku napadu po kilku godzinach c. ś. może się samoistnie obniżyć, zanim pacjent dotrze do lekarza. Pozostaje jednak zadrażnienie gałki, poszerzenie źrenicy, sfałdowanie blaszki granicznej tylnej, osady i gonioskopowo stwierdzone zamknięcie kąta, widoczne jeśli rogówka jest dość przezierna.
czytaj dalej -
Epinefryna i inhibitory anhydrazy węglanowej
6 grudnia 2015
Oczy -
Jest bardzo cennym lekiem w leczeniu jaskry z otwartym kątem. Preparaty: Eppy, Glaucon Lyophine, Glauposin. Używa się jej w stężeniach 1 lub 2%, 1 do 3 razy dziennie. Epinefrynę podaje się zwykle w połączeniu z mioty- kami, lecz w niektórych przypadkach działa ona skutecznie sama lub w połączeniu z inhibitorami anhydrazy węglanowej. Ponieważ nie zwęża źrenicy i nie wpływa na akomodację, używanie jej samej lub z inhibitorami anhydrazy węglanowej rozwiązuje problem leczenia przynajmniej przez pewien okres u młodych pacjentów z krótkowzrocznością i starszych ze zmętnieniami soczewek dodanie epinefryny do miotyków ' powoduje dalsze obniżenie się c. ś. Zmniejsza ona produkcję cieczy wodnistej i zwiększa łatwość odpływu.
czytaj dalej -
Epidemiczne zapalenie spojówek i rogówki
6 grudnia 2015
Oczy -
Wśród różnych postaci epidemicznego zapalenia spojówek i rogówki opisano postaci krwotoczne z masywnymi pod- biegnięciami krwawymi powiek, a nawet krwotokami oczodołowymi. W przebiegu choroby może wystąpić wiele powikłań, np. owrzodzenie rogówki, odczyny zapalne w postaci iritis lub iridocyclitis. Odczyny tęczówkowe wyjątkowo mogą doprowadzić do innych powikłań, np. segmentitis, zmian w komorze przedniej oka, zmian napięcia ocznego. U chorych na nagminne zapalenie spojówek i rogówki stwierdza się neutropenię i limfomonocytozę. Elektroforeza białek surowiczych wykazuje zwiększenie poziomu globulin gamma. Są to okoliczności przemawiające na rzecz rozpoznania, nie są one jednak ani charakterystyczne, ani patognomoniczne. Rokowanie jest pomyślne. W badaniach doświadczalnych na królikach stwierdzono wtręty wewnątrzjądrowe w komórkach rogówkowych. W obecnym stanie wiedzy wydaje się, że choroba nie jest wywołana przez jeden czynnik patogenetyczny. W grę może wchodzić wiele typów wirusów. Wydaje się, że najczęściej czynnikiem wywołującym keratoconiunctivitis epidemica jest adenowirus 8, stwierdzony w czasie epidemii w latach 1951-1958 w USA, Japonii i Włoszech. Nagminne zapalenie rogówki i spojówek przedstawia duże znaczenie z punktu widzenia społecznego.
czytaj dalej -
FALE ELEKTROMAGNETYCZNE A WZROK CZ. II
6 grudnia 2015
Oczy -
Carpenter napromieniając oczy królików nowozelandzkich falą ciągłą przy częstotliwości 2450 MHz i długości fali 12,3 cm, przy zmiennym okresie czasu i przy gęstości mocy uszeregowanej od 0,12 wat/cm2 do 0,4 wat/cm2, ułożył tabelę zależności powstawania zaćmy od gęstości mocy i długości napromieniowania.
czytaj dalej -
SOCZEWKA
6 grudnia 2015
Oczy -
Torebka soczewki posiada nabłonek, który podobnie jak nabłonek skóry, rogówki może być siedzibą objawów alergicznych. Nabłonek torebki soczew’ki i naskórek pochodzą z tego samego listka zarodkowego.
czytaj dalej -
Uczulenie typu natychmiastowego i typu późnego
5 grudnia 2015
Oczy -
Najczęściej objawia się drobnymi, powierzchownymi naciekami. Mogą również wystąpić nacieki głębokie, przypominające miąższowe zapalenie rogówki. Atopic keratitis towarzyszy zwykle alergicznemu zapaleniu spojówek, a nawet zapaleniu skóry.
czytaj dalej -
WPŁYW FALI ELEKTROMAGNETYCZNYCH NA OCZY
5 grudnia 2015
Oczy -
Jednocześnie Carpenter zastanawiał się, czy zaćma powstała po napromieniowaniu mikrofalami jest wywołana tylko podwyższeniem temperatury tkanek oka. W celu udowodnienia niezależności powstawania zaćmy od temperatury ciała szklistego, napromieniował 12 królików falą impulsową o gęstości mocy wynoszącej w szczycie 0,28 wat/cm2, a wartość średnia wynosiła 0,14 wat/cm2. Czas napromieniowania wynosił 20 min. Efekt energii mikrofalowej takiego napromieniowania równał się efektowi napromieniowania falą ciągłą o gęstości mocy 0,28 W/cm2 przez okres 10 min., co jak autor poprzednio stwierdził, wywoływało zaćmę u królika, natomiast efekt cieplny takiego napromieniowania był taki sam, jak przy napromieniowaniu falą ciągłą o gęstości mocy 0,14 W/cm2 przez okres 20 min., co nie wywoływało zmętnienia soczewki.
czytaj dalej -
Wysiękowe zapalenie naczyniówki (choroiditis exsudativa)
5 grudnia 2015
Oczy -
Może wystąpić w różnych postaciach. Choroiditis difiusa występuje w przebiegu kiły, gruźlicy, w ostrych chorobach zakaźnych, jak odra, malaria. Wiele przypadków ma nie wyjaśnioną etiologię. Choroiditis disseminata spotyka się częściej, zwykle na tle kiłowym. Obraz kliniczny cechuje się dużą liczbą izolowanych ognisk zapalnych rozsypanych na dnie oka. W zależności od umiejscowienia sprawy chorobowej zapalenie naczyniówki można określić jako choroiditis circumscripta, choroiditis iuxtapapiliaris, choroiditis centralis macular is.
czytaj dalej -
TOKSYCZNE DZIAŁANIE LEKÓW STOSOWANYCH W SCHORZENIACH NARZĄDU WZROKU
4 grudnia 2015
Oczy -
– 1. Zaćma może rozwinąć się zarówno po leczeniu ogólnym, jak i miejscowym za pomocą kortykosterydów. Główne cechy zaćmy są następujące: występuje w obu oczach (jeśli preparaty były stosowane obustronnie), zaczyna się dyskretnymi zmętnieniami w najgłębszych warstwach kory soczewki, zaburzenia wzrokowe są często słabo wyrażone.
czytaj dalej -
Uszkodzenia chemiczne oczu – kwasy
4 grudnia 2015
Oczy -
Wszystkie substancje, które dysocjując w wodzie odszczepiają jony wodorowe -H i wytwarzają pH niższe niż 7,0, nazywamy kwasami. Nawet słabe kwasy powodują podrażnienie oka, ale uszkodzenia pojawiają się poniżej pH 2,5. Uszkodzenia wywołane kwasami ograniczają się do nabłonka lub do nabłonka i powierzchownych części warstwy właściwej rogówki. Pary kwasów drażnią oczy, ale nie powodują poważniejszych uszkodzeń. Kwasy wywołują rozpad białka tkankowego i pojawienie się martwicy skrzepowej. Lekkie oparzenia kończą się wygojeniem bez pozostawienia śladów średnie – mogą pozostawiać przymglenia rogówki, nieraz z wrastaniem naczyń od rąbka ciężkie – nawet unaczynione bielmo, uszkodzenia tkanek przedniego odcinka oka oraz zrosty i zbliznowacenia powiek. Niektóre kwasy wywołują ciężkie uszkodzenia z powodu swoich właściwości chemicznych. Kwas siarkowy i dwutlenek siarki wywołują denaturację białek, uszkodzenie układu enzymatycznego i szybkie zniszczenie nabłonka rogówki. Zmiany wywołane przez nie są cięższe niż wynikałoby to z wartości ich pH. Ponadto kwas siarkowy gwałtownie odwadnia tkanki, doprowadzając nawet do ich zwęglenia. Kwas azotowy niszczy tkanki dodatkowo przez swoje właściwości utleniające i nitrujące. Wiele kwasów organicznych powoduje także ciężkie oparzenia oczu. Bezwodniki kwasowe mają silniejsze własności uszkadzające niż ich kwasy. Najczęściej używanymi kwasami w procesach przemysłowych są: kwas siarkowy, solny, siarkawy, fosforowy, chromowy, fluorowodorowy. Do najsilniejszych należą: kwas azotowy, solny i siarkowy.
czytaj dalej -
Kolimycyna i Chloromycetyna
3 grudnia 2015
Oczy -
Antybiotyk polipeptydowy mniej drażniący od poprzedniego, bardzo skuteczny w zakażeniach Gram-ujemnych, zwłaszcza pałeczką ropy błękitnej, ma niewielkie działanie i na florę Gram-dodatnią. Podawany domięśniowo do 10 mg/kg wagi ciała daje powikłania nerkowe u 30-50% pacjentów. Przy podaniu ogólnym niezbyt dobrze przenika do gałki ocznej. Natomiast miejscowo przenika dość dobrze. Stosuje się roztwory i maści 0,12-0,15%, iniekcje podspojówkowe w dawce 10- -15 mg. Lek działa synergistycznie z tetracyklinami.
czytaj dalej