LECZENIE GRZYBIC OCZU CZ. III

Trichomycin. Autorzy japońscy donieśli o stosowaniu w aspergilozach, penicilozach i kandidozach rogówki tricho- mycyny, wytwarzanej przez Streptomyces hachijoensis. Cycloheximid (nazwa fabr. Actidione f-my Upjohn), wytwarzany przez Streptomyces griseus i noursei, toksyczny, nie stosowany ogólnie i w chorobach skóry, znalazł zastosowanie w zakażeniach rogówki wywołanych przez Fusarium. Stosowany jest w roztw. 0,01-0,06%: wymaga dużej ostrożności (osłona skóry powiek płynnym silikonem).

Griseofulvin. Antybiotyk przeciwgrzybiczy gryzeoful- wina wytwarzany przez Pénicillium griseoiulvium (syn. Liku- den Hoechsta, Fulcin f-my Geistlich i Rhein-Chemie) nie ma zastosowania w okulistyce, działa ona bowiem przede wszystkim na dermatofity i stosowana jest głównie przez dermatologów, doustnie. Były jednak doniesienia o wyleczeniu nią grzybicy rogówki, a także ciężkich grzybic oczodołu.

Sulfonamidy. Co do skuteczności leczenia sulfonamidami zdania są podzielone. Niektórzy autorzy uważają, że mają one działanie lecznicze (mykostatyczne), doświadczenia innych nie potwierdzają tych obserwacji. Z sulfonamidów niektórzy autorzy preferują sulfacetamid (sulamid, albucid) w kroplach 10%, w jontoforezie (30%), w połączeniu z timerosalem 1:1000. Inni stosują krople i maść sulfatiazolową i sulfatiazol ogólnie w dawkach maksymalnych. Stosuje się też fiolet gencjany w postaci kąpieli w roztw. 1,4% 3 X dz. i krople w stężeniu 1,2% co godzinę.

W owrzodzeniach rogówki wchodzi w rachubę leczenie chirurgiczne – przeszczepienie rogówki. Metoda ta daje możność nie tylko zachowania gałki ocznej, ale nawet pełnej lub znacznej sprawności wzroku. Leczenie zachowawcze daje taką szansę tylko w przypadkach grzybicy powierzchownej, szczególnie umiejscowionej poza centralną częścią rogówki. W grzybicach głębokich powstaje zwykłe rozległe, masywne bielmo, w znacznym stopniu upośledzające czynność oka.

Poniżej kilka zdjęć ilustrujących stany zejściowe po leczeniu owrzodzeń rogówki.