Rany lub urazy drążące oka i jego przydatków

Ostre przedmioty lub ciała obce działające gwałtownie na oko lub jego przydatki wywołują uszkodzenia przebijające, potencjalnie poważne i wymagające natychmiastowego leczenia. Zanieczyszczone przedmioty mogą powodować zakażenia sze- rżące się w głąb oka i oczodołu. W przypadku pojawienia się objawów zakażenia należy wykonać posiew i antybiotykogram w celu ustalenia rodzaju drobnoustroju i jego wrażliwości na antybiotyki. Antybiotyk stosuje się w dużych dawkach ogólnie oraz, jeśli to możliwe, miejscowo we wstrzyknięciach pod- spojówkowych. Po skaleczeniu oka należy profilaktycznie podawać antybiotyk o szerokim zakresie działania. W przypadku roposteku opróżnia się komorę przednią przez wykonanie nakłucia. Jeśli zraniony nie był szczepiony przeciw tężcowi, należy niezwłocznie podać surowicę przeciwtężcową. Zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, nieraz krwotoczne, jest częstym następstwem rany przebijającej. W leczeniu stosuje się kor- tyzon w kroplach, maści lub wstrzyknięciach miejscowo oraz ogólnie, środki rozszerzające źrenicę i antybiotyki. Poważnym powikłaniem jest zapalenie współczulne.

Powieki. Rany powiek mogą być powierzchowne, dotyczące naskórka lub naskórka i warstwy właściwej skóry. W tym przypadku wystarcza zasypanie uszkodzenia zasypką sulfatiazolową i nałożenie opatrunku. Głębokie rany cięte, przebiegające równolegle do krawędzi powiek, goją się przez rychłozrost i nie wymagają nałożenia szwów. Stosuje się postępowanie takie, jak powyżej. Rany cięte, przebijające grubość całej powieki, rany o innym kierunku niż równoległy do brzegu powieki, rany szarpane wymagają nałożenia szwów. Skaleczenie kanałów łzowych lub woreczka łzowego wymaga, w miarę możliwości, odtworzenia ich ciągłości.

Spojówki. Niewielkie, powierzchowne rany spojówki nie wymagają szycia. Większe rany, rozdarcia obnażające twardówkę, oddarcia spojówki od rąbka wymagają nałożenia szwów.