Grzybice wewnątrzgałkowe

Odmiana naciekowa grzybicy rogówki może więc stanowić jak gdyby fazę w przebiegu wrzodu grzybiczego, ale może też od początku schorzenia przybierać postać naciekową. W tych przypadkach przy niebarwiącej się lub barwiącej powierzchownie na bardzo malej przestrzeni rogówce, widzimy w lampie szczelinowej, przy wąskiej szczelinie, nastawionej na okolicę zmiany chorobowej, naciek obejmujący całą grubość ro-p gówki i wypuklający się na kształt czopu przylepionego do rogówki od tyłu, czasem czop ten łączy się u dołu z gęstym ropostekiem. Zarówno postaci wrzodowej, jak i naciekowej towarzyszą silne bóle. Wszystkim postaciom grzybicy rogówki towarzyszą też często odczyny alergiczne ze strony spojówek. Grzybice wewnątrzgałkowe rozwijają się w przypadku:

– 1) wtargnięcia grzybów z grzybiczego owrzodzenia rogówki, co powoduje irydocyclitis purulenta cum hypopyon,

– 2) powstania przerzutów drogą krwi z odległego ogniska grzybiczego co powoduje chorioretinitis diffusa lub abscessus vitrei,

– 3) wprowadzenia grzybów do gałki ocznej w urazie drążącym lub w czasie operacji.

Grzybice wewnątrzpochodne są powodowane najczęściej przez Sporotrichum, Blastomyces, Aspergillus, Actinomyces, Cryptococcus, Mucor, Candida albicans. Są one przeważnie stwierdzane u osób z ogniskami grzybiczymi w płucach lub oponach mózgowych lub w grzybicy uogólnionej.

W grzybicach pooperacyjnych znajdowano (w oczach enukleowanych) Blastomyces, Actinomyces, Volu- telia cineresculus, Aspergillus, Cephaiosporum, Fusarium, Neu- rosporum i in.

François wskazuje na pewną specyfikę obrazu klinicznego wewnątrzgałkowych grzybic w porównaniu z wewnątrzgałkowymi infekcjami bakteryjnymi. Wymienia on jako cechy charakterystyczne dla grzybic wewnątrzgałkowych wybitnie przewlekły przebieg, zajęcie przeważnie przedniego odcinka ciała szklistego z zachowaniem przezierności pozostałych jego części, czym tłumaczy utrzymujące się długie prawidłowe rzutowanie światła. W obrębie źrenicy lub w komorze przedniej obserwuje się czasem brązowawe, puszyste masy, składające się z widocznych w lampie szczelinowej nitek. Dochodzi zwykle do organizacji wysięku, zarówno w ciele szklistym, które mętnieje, jak i w obrębie źrenicy.

Podczas gdy infekcja bakteryjna daje zwykle burzliwe objawy już po upływie kilku godzin lub dni – w infekcjach grzybiczych okres wylęgania może trwać od 2 tyg. do kilku nawet miesięcy. Klasyczne metody leczenia infekcji wewnątrzgałkowej (środki rozszerzające źrenicę, antybiotyki i korty- kosterydy) są bezskuteczne. Zastosowanie kortykosterydów powoduje zwykle pogorszenie.