Sposób Karpego

Inny sposób, podany przez Karpego, polega na porównaniu opisowym stosunku fali a do fali b. Po uwzględnieniu uzupełnień Henkesa wyróżnia się tu sześć typów krzywych erg:

– 1) normalny, o prawidłowej fali a i b,

– 2) wygaszony przy braku fali a i b,

– 3) podnormalny przy braku fali a i niskiej fali b,

– 4) nadnormalny, o powiększonej fali a i bardzo wysokiej fali b,

– 5) ujemny – (minus) o fali a powiększonej i fali b niskiej,

– 6) ujemny + (plus) o fali a powiększonej i fali b wysokiej lub normalnej.

Należy dodać, że sposób ten zasadniczo jest słuszny w odniesieniu do krzywych erg uzyskanych przy użyciu lampy żarowej, przy której krzywa jest prawie pozbawiona fali a. Przy użyciu lamp neonowych, a jeszcze bardziej ksenonowych duża fala a jest regułą, podczas gdy przy zastosowaniu sposobu Karpego fala a występuje raczej w elektroretinogramach patologicznych. Interpretacja tą metodą krzywych, uzyskanych przy użyciu innego fotostymulatora niż żarowy, z góry zakłada przyjęcie elementu błędu.

Obecnie uważa się, że ujemne wychylenie a istotnie składa się z dwu fal różniących się niewielkim czasem opóźnienia, a które nazwano ai i ai. Wychylenie dodatnie b podobnie jak a dzieli się na dwie fale różniące się małym okresem opóźnienia. Określono je jako falę x i właściwą falę b.