URAZ MECHANICZNY TWARDÓWKI I TĘCZÓWKI

Twardówka. Urazy tępe mogą wywołać pęknięcie twardówki i utratę zawartości gałki ocznej. Najczęstszym miejscem pęknięcia gałki ocznej jest granica między rogówką a twardówką oraz tylny biegun twardówki, sąsiadujący z nerwem wzrokowym. Budowa anatomiczna oka usposabia do pourazowych pęknięć w tych miejscach. W pęknięciach przednich krew wypełnia komorę przednią oka. Mogą wystąpić pęknięcia błony granicznej tylnej i nasiąkanie rogówki barwnikiem krwi. Komora przednia może ulec spłyceniu, źrenica, jeśli ją widać, ulega zniekształceniu w związku z tym, że część tęczówki leżąca obok rany wypada przez nią. Zdarza się, że soczewka ulega zwichnięciu ku przodowi i wypada pod spojówkę. Gałka oczna jest bardzo miękka. Tylne pęknięcie gałki ocznej może być trudne do rozpoznania, zwłaszcza w obecności krwi w komorze przedniej lub ciele szklistym. Przy zachowanym poczuciu światła z prawidłowym rzutowaniem należy naciąć spojówkę, usunąć soczewkę w przypadku jej zwichnięcia pod spojówkę, wyciąć i usunąć wypadnięte tkanki oraz nałożyć szwy na całą długość rany. W przypadku braku poczucia światła usuwa się całą gałkę lub jej zawartość. Gałka oczna pęknięta w tylnym biegunie ulega zanikowi.

Tęczówka. Przy gwałtownej zmianie ciśnienia śródgał- kowego może dojść do oderwania, na pewnej przestrzeni, tęczówki od nasady lub rozerwania zwieracza w obrębie źrenicy. W oderwaniach na dużej przestrzeni wydaje się, że oko ma dwie źrenice. Przy znacznym zniekształceniu źrenicy oderwaną część tęczówki można umocować przez nałożenie szwu na tęczówkę igłą wkłutą i wykłutą w okolicy rąbka rogówki lub przez wklinowanie tęczówki w nowo utworzonej ranie rąbka rogówki. Można także wykonać wycięcie oderwanej części tęczówki. Pourazowe porażenie tęczówki, charakteryzujące się sztywnością źrenicy, jest uszkodzeniem trwałym. Niedowład ustępuje bez śladu.