ZASADY ROZPOZNAWANIA I LECZENIA JASKRY

Jaskra jest schorzeniem charakteryzującym się podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym, powodującym okresowe łub stałe pogorszenie wzroku. Obecny podział jaskry oparty jest na obserwacji kąta komory, wg której dzielimy jaskrę na 2 główne typy: jaskrę z zamkniętym i otwartym kątem przesącza.

Gonioskopia – jest metodą biomikroskopowego badania kąta komory w miejscu, gdzie ciecz ma dostęp do zatoki żylnej twardówki (kanału Schlemma), na podstawie której różnicuje się oba typy jaskry. W ciągu ostatniego 20-lecia została uznana jako niezbędna metoda w diagnostyce i leczeniu jaskry. Nad uwidocznieniem kąta komory pracowali m.in. Trantas, Salzman, Troncosp, jednak dopiero Barkan opracował podstawy anatomiczne odróżniające jaskrę chroniczną od ostrej na podstawie gonioskopii. Wprowadził on też tę metodę do chirurgii oka. Gonioskopia jest wielką pomocą w diagnostyce, prognozie i terapii, zwłaszcza jaskry z zamkniętym kątem.

Do uwidocznienia kąta komory używa się gonioskopów zakładanych bezpośrednio na rogówkę. Najczęściej używane są u nas gonioskopy Beuningena i Goldmana, istnieją poza tym typy Koeppego i Allana Thorpe. Gonioskopując należy przede wszystkim zwrócić uwagę na źrenicę, spostrzec wówczas można np. glaucomflecken na powierzchni soczewki, lub łupieżo- wate płytki pseudoeksfoliacji. Następnie oglądamy powierzchnię tęczówki, stwierdzając jej płaskie położenie przy głębokiej komorze lub wypukłe przy płytkiej. Należy zwrócić uwagę na ewentualną hipoplazję, atrofię, polikorię lub nowotwórstwo naczyń. Poza ostatnim fałdem tęczówki znajduje się zachyłek kąta, tworzy się on w ciągu pierwszego roku życia przez uformowanie wklęsłości w przedniej powierzchni ciała rzęskowego. Zachyłek kąta często zakrywają pojedyncze lub liczne, zlewające się, nitkowate zgrubienia, biegnące z przedniej powierzchni tęczówki, zwane utkaniem błony naczyniowej lub wyrostkami tęczówki prawdopodobnie, reprezentują one szczątkowe ligamentum pectinatum niższych kręgowców. Wyrostki te kończą się zwyklę w okolicy ostrogi twardówki, czasem dochodzą aż do linii Schwalbego, zwłaszcza w wadliwym rozdziale embriologicznym (dysgenesis mesodeimalis corneae et iiidis). Wyrostki tęczówkowe nie hamują dostępu cieczy wodnej do zatoki żylnej twardówki. Nie należy ich mylić ze zrostami w kącie, które przedstawiają się w formie szerszych zlepów obwodu tęczówki do utkania kąta.