URAZ MECHANICZNY SPOJÓWKI I ROGÓWKI

Mięśnie zewnętrzne oka. Urazy tępe mięśni zewnętrznych oka powodują ich niedowład lub porażenie. Występujące dwojenie zmusza do zamykania lub zasłaniania oka przez cały okres choroby. Powrót prawidłowej czynności mięśni, przy nieznacznym uszkodzeniu, następuje szybko. W bardzo ciężkich przypadkach powrót do pełnej sprawności mięśni trwać może wiele miesięcy. Stosuje się leczenie zachowawcze. Zdarzają się przypadki oderwania lub rozerwania mięśni. Należy zastosować w tym przypadku leczenie polegające na zeszyciu lub przyszyciu mięśni.

Nerw wzrokowy. Uszkodzenia nerwu wzrokowego nie są częste. Mogą być wywołane tylnym pęknięciem gałki ocznej, uciskiem krwiaka oczodołu, złamaniem kanału kostnego nerwu wzrokowego, rozerwaniem lub oderwaniem przy złamaniach kości oczodołu, uszkodzeniem naczyń środkowych siatkówki oraz krwotokiem do pochewek nerwu. Utrata wzroku jest nieuchronna.

Spojówka. Wylewy podspojówkowe, o różnym stopniu nasilenia, towarzyszą uszkodzeniom powiek, gałki ocznej i złamaniom kości oczodołu. Mogą występować także jako jedyny objaw urazu. Niewielkie wylewy podspojówkowe wchłaniają się szybko, bez powikłań, duże – znacznie dłużej. Ciała obce, leżące luźno w worku spojówkowym, usuwa się bez trudności.

Rogówka. Urazy tępe mogą wywołać ubytek nabłonka rogówki. Wywołuje to ból, światłowstręt i spadek ostrości wzroku. Leczenie polega na założeniu do worka spojówkowego maści z antybiotykiem, a przy znacznym podrażnieniu – na’dodatkowym zakropieniu łagodnie działających midriaty- ków. Oko należy zamknąć i powieki unieruchomić opatrunkiem. Zakładanie maści lub wkraplanie kropli dezynfekujących i unieruchomienie powiek opatrunkiem stosuje się do czasu wygojenia.

Cięższym uszkodzeniem rogówki jest jej obrzęk, połączony z pofałdowaniem i pęknięciami błony granicznej tylnej. Występują niewielkie pęknięcia śródbłonka rogówki i czasami spadek ciśnienia śródgałkowego. Bardzo ciężkim stanem jest uszkodzenie rogówki przebiegające z obumieraniem komórek i ścieńczeniem warstwy właściwej rogówki. Schorzenie to, przypominające głębokie zapalenie rogówki, rozpoczyna się w 5 do 7 dni po silnym urazie. Najlepszym sposobem leczenia jest przeszczepienie rogówki. Dzięki usunięciu warstwy martwiczej rogówka nie ulega przebiciu, a czas leczenia zostaje skrócony.