Promieniowanie nadfioletowe a wzrok

Promieniowanie nadfioletowe dzieli się na długofalowe i krótkofalowe. Promieniowanie nadfioletowe długofalowe nie ma większego wpływu na wywołanie uszkodzeń narządu wzroku. Przy większym napromienieniu promieniami nadfioletowymi długofalowymi może powstać przekrwienie spojówek, światło- wstręt i łzawienie. Jako ciekawostkę pewnego rodzaju należy odnotować doniesienie Clouda, Hakima i Griffina. Autorzy ci stwierdzili, że jeżeli śwince morskiej podać methoxalen, a następnie wystawić na działanie długich fal nadfioletowych, to wystąpi u niej zaćma. Środek ten używany był ostatnio w Ameryce jako środek do opalania, a od wielu lat używany jest w leczeniu bielactwa nabytego (vitiligo).

Promieniowanie nadfioletowe krótkofalowe wywołuje ostre zapalenie spojówki i rogówki. Występuje najczęściej u pomocników spawaczy i u spawaczy pracujących w jednym pomieszczeniu z innymi spawaczami oraz u chorych naświetlanych lampą kwarcową bez odpowiedniego zabezpieczenia oczu. Charakterystyczną cechą tego schorzenia jest występowanie okresu utajenia, trwającego od trzech do dwunastu godzin. Pierwsze objawy występują najczęściej w nocy i narastają szybko. Występuje uczucie pieczenia, światlowstręt, obrzęk powiek, przekrwienie spojówki, obrzęk i ubytki nabłonka rogówki. Po upływie kilkunastu godzin, a czasem kilku dni, objawy cofają się bez pozostawienia trwałych następstw. Przy długotrwałym działaniu promieni nadfioletowych krótkofalowych może powstać przewlekłe zapalenie spojówek, brzegu powiek i rogówki. Schorzenie to objawia się pieczeniem, łzawieniem i światłowstrętem. Spojówki są przekrwione. Jeśli w sprawę chorobową wciągnięta jest rogówka, powstają drobne ubytki nabłonka rogówki, barwiące się fluoresceiną. Ostrość wzroku może być wtedy obniżona. Po ustaniu działania promieniowania objawy chorobowe zwykle cofają się.

Fale ultradźwiękowe. Fale ultradźwiękowe są falami mechanicznymi o częstotliwości ponad 20 KHz. Ultradźwięki stosowane są w medycynie do celów diagnostycznych i terapeutycznych oraz w przemyśle metalurgicznym i w rybołówstwie do wykrywania ławic rybnych.

Zakres ultradźwięków stosowany w diagnostyce okulistycznej jest zupełnie bezpieczny dla narządu wzroku, natomiast stosowany w terapii nie powinien przekraczać 1,0 W/cm2 przez okres trzech minut. Donn badając króliki poddane działaniu ultradźwięków o zwiększonej mocy, stwierdził powstawanie wakuoli w tylnej korze soczewki, pasmowatość szklistki i uszkodzenie siatkówki. Zeiss po użyciu wiązki fal o mocy 10 W/cm2 stwierdził nieodwracalne rozpuszczenie błony szklistej, odwracalne zmętnienie soczewki, jeśli działanie ultradźwięków było krótkie i nieodwracalne korowe zmętnienie soczewki po dłuższym stosowaniu ultradźwiękó