Zapalenie błony naczyniowej w kile

W kile wrodzonej często stwierdza się iridocyclitis acuta i Chorioretinitis wraz z innymi objawami (keratitis interstitia- iis). Nacieki kiłowe składają się głównie z limfocytów i komórek plazmatycznych.

W kile nabytej obraz kliniczny zapaleń błony naczyniowej jest bardzo różnorodny. Tzw. roseola iridis występuje rzadko, może być objawem kiły oka i objawem uogólnionej kiły układowej, stanowi odczyn naczyniowy i tkankowy w następstwie zatorów kapilarów wywołanych przez krętki. Zmiany w tęczówce stwierdza się na początku II okresu choroby, najwcześniej po upływie 6 tygodni od zmiany pierwotnej, często jednocześnie z wysypką skórną lub po niej. Iridocyclitis lueti- ca może wystąpić w II i w III okresie, jako przejaw uogólnionego zapalenia błony naczyniowej oka.

Chorioretinitis luetica diiiusa jest najczęstszym objawem kiły naczyniówki i siatkówki. Występuje w II okresie choroby, ale może wystąpić później, po 10 i więcej latach od zakażenia.

Chorioretinitis luetica w więcej niż połowie przypadków występuje obustronnie, osłabienie widzenia jest spowodowane zmętnieniami ciała szklistego. Na dnie oka są widoczne szaro- żółtawe pola, obrzęk siatkówki. Ogniska zapalne mogą być nieliczne lub mnogie, w wielu przypadkach mogą łączyć się ze sobą. Zwykle zmiany chorobowe zajmują środkową strefę dna i odcinek tylny. Charakterystyczne dla zapalenia kiłowego jest nacieczenie pola w okolicy tarczy nerwu wzrokowego lub podobna do pierścienia atrofia dokoła jej brzegu.

Wysięk może być bardzo obfity, naczynia siatkówki mogą być otoczone przez wysięk i dawać obraz arteriitis lub periar- teriitis. Barwnik może być znajdowany w dużych, nieregularnych masach, przypominających dystrofię barwnikową. W póź- nych okresach choroby stwierdza się rozległą, białą tkankę łączną między naczyniówką a siatkówką, a ponad nią naczynia siatkówki. W ostrym okresie choroby może dojść do zapalenia nerwu wzrokowego i siatkówki (neuroretinitis), zapalenia i zaniku nerwu wzrokowego. Późne kiłowe zapalenie błony naczyniowej występuje w III okresie, przeciętnie po 10 latach. W połowie przypadków stwierdza się inne zmiany typowe dla kiły późnej (zmiany w skórze, błonach śluzowych, kościach, układzie sercowo-naczyniowym). Klasyczne przypadki kiłowego zapalenia błony naczyniowej objawiają się bólami głowy, ostrymi bólami oka, szybką utratą widzenia, przekrwieniem i obrzękiem-tęczówki. Charakterystyczny jest wysięk włóknisty (iritis fibrinosa), dochodzi do wytworzenia zrostów między tęczówką i soczewką: wysięk może wypełnić komorę przednią, może dojść do powstania hypopyon lub hyphaema. Kilaki występują w okresie późnym, 10 i więcej lat po zakażeniu. Kilaki błony naczyniowej spotyka się bardzo rzadko.