ROZPOZNANIE GRZYBIC NARZĄDU WZROKU

Rozpoznanie grzybic narządu wzroku nastręcza znaczne trudności ze względu na niespecyficzny przeważnie przebieg kliniczny tych schorzeń oraz długo trwające badania laboratoryjne. Nie wymaga uzasadnienia, że dla okulistów ma to szczególne znaczenie, gdyż niecelowe postępowanie wskutek braku pewnego rozpoznania grozi nieodwracalną utratą funkcji oka. Podejrzenie infekcji grzybiczej powstaje zwykle w długotrwałych, opornych na klasyczne leczenie przeciwbakteryjne, procesach zapalnych oka. Do podstawowych badań, jakie w tej sytuacji powinno się wykonać, należy posiew bakteriologiczny i mykologiczny, bezpośrednie badanie mikroskopowe materiału pobranego z ogniska oraz wymaz.

Posiewu dokonuje się na uniwersalnej dla grzybów pożywce, którą jest agar Sabourauda. Materiał należy pobierać dokładnie z ogniska chorobowego, w miejscu rozpadu, nie dotykając ezą czy wacikiem sąsiednich tkanek. Płytka Petriego z pożywką Sabourauda powinna znajdować się blisko, by w czasie przenoszenia materiału na pożywkę nie nastąpiło zanieczyszczenie z powietrza. Pokrywkę szalki unosimy dopiero wtedy, gdy jesteśmy przygotowani do wysiewania.

Przez szparę powstałą przy uniesieniu pokrywki wprowadzamy ezę lub wacik, kreśląc jednym, szybkim ruchem zygzak na powierzchni pożywki. Wysiewać należy w pomieszczeniu wydezynfekowanym uprzednio przez naświetlanie lampą kwarcową. Wszystkie te szczegóły mają na celu uniknięcie zainfekowania grzybami, które znajdują się w powietrzu. Ma to specjalne znaczenie w pobieraniu materiału u chorych okulistycznych, albowiem grzyby uważane przez dermatologów i pulmonologów za niechorobotwórcze, powodują nieraz schorzenia oka.

Jeżeli przynajmniej część badania laboratoryjnego możemy 74 wykonać na miejscu, szalką z posiewem umieszczamy dnem do góry w cieplarce w temperaturze 28° , w przeciwnym przypadku wysyłamy ją od razu do właściwego laboratorium. Gdy z jakichkolwiek powodów nie można posiewu od razu wysłać, pozostawiamy go w temperaturze pokojowej – wtedy wzrost jest wolniejszy i niebezpieczeństwo obfitego zarośnięcia mniejsze.