Jaskra z niskim ciśnieniem

Ismelina. Stosowana jest w obniżaniu ciśnienia tętniczego krwi jako związek o działaniu sympatykolitycznym, obniża także c. ś. przez ograniczenie wytwarzania cieczy wodnej. Powoduje ona nieznaczne zwężenie źrenicy, bez wpływu na akomodację. Stosowana jest w roztworach 5%. Leczenie chirurgiczne jest wskazane tylko wtedy, kiedy wyraźnie postępują zmiany w polu widzenia przy maksymalnej terapii zachowawczej. Zabieg często zmienia tolerancję pacjenta na leki. Należy dokładnie sprawdzić, czy zmiany w polu widzenia nie są zależne od zmniejszonej przezierności rogówki, postępowania zmian w soczewce lub zmian naczyniowych.

Określenie to odnosi się do przypadków, w których c. ś. jest stale prawidłowe, współczynnik C również, a występuje postępujące zagłębienie tarczy i zanik nerwu wzrokowego oraz zmiany w polu widzenia. W przypadkach tych należy wykonać dokładne pomiary dobowe ciśnienia śródgałkowego, tonogra- fię, aby wykluczyć możliwość jaskry prostej. Również należy wykluczyć przebytą jaskrę kortyzonową, w której po odsta- > wieniu leku c. ś. jest niskie, a zmiany w nerwie wzrokowym i w polu widzenia są pozostałością okresu podwyższonego c. ś. Należy również wyłączyć zatrucia, np. alkoholem metylowym lub nikotyną, prowadzące do atrofii. Również trzeba wyłączyć schorzenia układu nerwowego, układu krążenia i zmiany wrodzone. Jaskra z niskim c. ś. występuje zwykle u osób starych, dając podobne zmiany w obu oczach. C. ś. jest zwykle rzędu 18-19 mm Hg, C = 0,20, a PJC mniejsze od 100, w miarę upływu lat wyniki pomiarów stają się coraz bardziej nieprawidłowe i schorzenie przechodzi w formę jaskry prostej. Obniżenie c. ś. do około 10 mm Hg leczeniem zachowawczym lub nawet operacyjnie zapobiega zmianom w polu widzenia i zanikowi nerwu. Przyczyną tej nadmiernej wrażliwości nerwu na stosunkowo niskie wartości c. ś. może być zaburzenie krążenia w samym nerwie i niskie ciśnienie tętnicze krwi, czasem anemia.