JASKRA POURAZOWA I NACZYNIÓWKA

Jaskra pourazowa. Krwotoki, zwichnięcia lub pod- wichnięcia soczewki, gwałtowne pęcznienie mas uszkodzonej soczewki, pourazowe zapalenie błony naczyniowej mogą powodować wzrost ciśnienia śródgałkowego, jaskrę wtórną. Tzw. jaskra pourazowa występuje w oku pozornie nie uszkodzonym. Ujawnia się w różnym czasie po urazie. Być może, że powodem powstania jaskry tego typu są zmiany anatomiczne dróg odpływu, zmiany w ukrwieniu i hydrostatyce oka. Nie można pominąć, że pewien wpływ ma także uraz psychiczny, tak jak i predyspozycja oka. Jaskra jest jednostronna przy zupełnie normalnym drugim oku, a obraz choroby przypomina jednooczną jaskrę prostą. W wywiadzie istnieje zawsze, mniej lub więcej odległy, uraz oka. Jaskra wtórna i pourazowa wymaga przyczynowego leczenia zachowawczego, a w razie jego nieskuteczności – leczenia operacyjnego.

Naczyniówka. Urazy gałki ocznej mogą powodować pęknięcia i rozerwania naczyniówki. Jeśli rozdarcie leży między plamką żółtą i tarczą lub w plamce, ostrość wzroku obniża się znacznie. Przy obwodowym położeniu zmian ostrość wzroku nie ulega obniżeniu, natomiast w polu widzenia pojawiają się ubytki. Wylewy naczyniówkowe są zazwyczaj rozległe. Powodują zmiany zwyrodnieniowe siatkówki. Rokowanie, aż do zejścia sprawy, jest niepewne.

Ciało szkliste. Niewielkie, pourazowe wylewy krwi do ciała szklistego mogą tworzyć skrzepy, nie wchłaniające się długo. Duże krwotoki wchłaniają się powoli, często z pozostawieniem mętów w ciele szklistym. Mogą także ulec zorganizowaniu. Powstała tkanka bliznowata powoli kurcząc się może doprowadzić do odwarstwienia siatkówki. Rozproszenie skrzepów krwi ultradźwiękami i dożylne podawanie mocznika lub mannitolu może przyspieszyć lub w ogóle umożliwić wchłonięcie się krwi. Zastosowanie koagulacji laserowej do zniszczenia bliznowatej tkanki łącznej może zatrzymać proces od- warstwiania siatkówki.