WPŁYW FALI ELEKTROMAGNETYCZNYCH NA OCZY

Jednocześnie Carpenter zastanawiał się, czy zaćma powstała po napromieniowaniu mikrofalami jest wywołana tylko podwyższeniem temperatury tkanek oka. W celu udowodnienia niezależności powstawania zaćmy od temperatury ciała szklistego, napromieniował 12 królików falą impulsową o gęstości mocy wynoszącej w szczycie 0,28 wat/cm2, a wartość średnia wynosiła 0,14 wat/cm2. Czas napromieniowania wynosił 20 min. Efekt energii mikrofalowej takiego napromieniowania równał się efektowi napromieniowania falą ciągłą o gęstości mocy 0,28 W/cm2 przez okres 10 min., co jak autor poprzednio stwierdził, wywoływało zaćmę u królika, natomiast efekt cieplny takiego napromieniowania był taki sam, jak przy napromieniowaniu falą ciągłą o gęstości mocy 0,14 W/cm2 przez okres 20 min., co nie wywoływało zmętnienia soczewki.

Z 12 królików napromieniowanych w ten sposób u 8 wystąpiło zmętnienie soczewki. Badanie to dowodzi, że w mechanizmie powstawania zaćmy po napromieniowaniu mikrofalami biorą udział jeszcze inne czynniki oprócz podwyższenia temperatury.

U ludzi narażonych na działanie promieniowania elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości, zaćmę stwierdzili Uspienskaja u 3 osób, Girch i Parker u jednego pracownika radiostacji i Bouchat i Marsol u jednego technika zatrudnionego przy radarze. Natomiast Zaret przeprowadził badania 736 pracowników zatrudnionych. przy urządzeniach radarowych i 559 osób kontrolnych, nie stykających się z mikrofalami. Wyniki badań pracowników narażonych na działanie mikrofal i grupy kontrolnej porównał statystycznie i w wyniku porównania doszedł do wniosku, że pracownicy zatrudnieni przy radarach mają znacznie więcej zmian w soczewkach niż grupa kontrolna.