ZASTOSOWANIE ULTRADŹWIĘKÓW W OKULISTYCE CZ. III

Soczewka: w oku normalnym przy przyłożeniu głowicy do środka rogówki otrzymujemy echo od przedniej i tylnej torebki soczewki. W braku soczewki (pooperacyjnym lub pourazowym) nie otrzymujemy echa. Stwierdzenie czy soczewka znajduje się w normalnym położeniu jest ważne przed operacją, np. przeszczepienia drążącego rogówki. W razie zwichnięcia soczewki do ciała szklistego otrzymujemy dwa dodatkowe echa ze szklistki. Nie zawsze jest łatwo zróżnicować te wyniki, jednak przy braku echa z soczewki w normalnym miejscu, można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć dwa echa ze szklistki jako echa pochodzące ze zwichniętej soczewki.

Ciało szkliste: badanie ultradźwiękami stosujemy najczęściej w celu określenia zmian zachodzących w ciele szklistym. Zdrowe, nie zmienione ciało szkliste nie daje odbicia fali ultradźwiękowej, natomiast chorobowo zmienione daje odbicie zależne od gęstości tkanki. Np. w świeżych krwotokach do ciała szklistego nie otrzymujemy echa powrotnego, natomiast w starych krwotokach otrzymujemy drobne echa przy zastosowaniu dużej czułości aparatu, przy zmniejszeniu czułości aparatu echa nie ukazują się na ekranie. W od- warstwieniu siatkówki pierwotnym otrzymujemy pojedyncze wysokie echo przy dużej czułości aparatu, a przy mniejszej czułości echo jest niższe, lecz' w dalszym ciągu pojedyncze. Odległość tego echa od echa z dna oka jest zależna od wysokości odwarstwienia. W odwarstwieniach płaskich echo od- warstwionej siatkówki jest blisko echa z dna, natomiast w odwarstwieniach wysokich echo z siatkówki jest daleko od echa z dna. Za pomocą ultradźwięków możemy z dużym przybliżeniem określić wysokość odwarstwienia. Męty w ciele szklistym dają przy dużej czułości aparatu małe echa, przy słabszej czułości męty nie dają w ogóle echa.