HORMONY KORY NADNERCZY CZ. II

Z preparatów kortyzonowych najbardziej przeciwzapalnie działa deksametazon (Milicorten), ale silnie hamuje czynność przysadki. Umiarkowane działanie ma prednison i predniso- lon. Przenikanie do gałki ocznej jest dobre. W stosowaniu miejscowym najlepiej przenika sól octowa kortyzonu, również – bardzo dobrze przenika prednisolon i metylprednisolon (Depo- -Medrol). 0,5% sól octowa prednisolonu działa 3-5 razy silniej i przenika głębiej niż hydrokortyzon, ale znacznie zmniejsza odporność tkanek. Zazwyczaj stosuje się preparaty kory nadnerczy w osłonie antybiotykowej. Iniekcje podspojówko- we nie są bardziej skuteczne niż roztwory i maści, za to stwarzają dépôt leku. Można podawać lek za pomocą jonoforezy – nie ma jednak dobrze jonizującego preparatu,- najlepszy w tej chwili 'jest preparat Solu-Decortin. Iniekcje podspojówkowe i leczenie miejscowe w postaci kropli i maści są celowe w schorzeniach przedniego odcinka. Przenikanie do tylnego odcinka jest najlepsze po podaniu pozagałkowym i ogólnym leku. Po podaniu ogólnym leku poziom leczniczy we krwi osiąga się po godzinie. Dawki są zależne od preparatu. Duże dawki i długi okres leczenia stwarza niebezpieczeństwo nie wyleczenia choroby podstawowej, zaburzeń hormonalnych (zmiany zdarzają się nawet po długim okresie stosowania 10 mg, odstawienie powoduje nawrót choroby, a poziom kortyzolu wraca do normy po kilku miesiącach), wreszcie zaburzeń psychicznych, gdyż lek ma działanie euforetyczne. Leku nie wolno odstawiać nagle, wycofywać się trzeba powoli, co tydzień o 2-5 mg. U dzieci zaburzenia mogą powstać już po krótkim okresie leczenia. Przeciętna dawka dla dziecka nie powinna przekraczać 1 mg na kg wagi.