Keratoconiuncti vitis epidémica

W chorobie Newcastle stwierdza się zapalenie spojówek bez powikłań rogówkowych. Coniunctivitis Newcastle najczęściej występuje w postaci ostrego grudkowego zapalenia spojówek, w niektórych przypadkach zmiany chorobowe mają charakter proliferujący. Zwykle występuje odczyn ze strony węzłów chłonnych, niekiedy może dojść do znacznego obrzmienia ślinianek przyusznych. Objawy ogólne są bardzo dyskretne. Leczenie polega na miejscowym stosowaniu antybiotyków, kolyriów antyseptycznych i łagodnie ściągających.

Keratoconiuncti vitis epidémica po kilkudniowym okresie wylęgania objawia się brutalnym, ostrym, grudkowym zapaleniem spojówek, bez udziału rogówki w pierwszym okresie choroby. Na początku zmiany są prawie zawsze jednostronne. Zakażenie drugiego oka następuje w drugim tygodniu i tylko w połowie przypadków. W ciągu pierwszych 8-10 dni choroby powieki są obrzęknięte, stwierdza się wydzielinę nieżytową, rzadziej surowiczo-śluzową, nigdy nie obserwuje się wydzieliny ropnej. Zapalenie spojówek jest hiperplastyczne z podbiegnięciami krwawymi. W początkowym okresie fotofobia jest wyrazem uszkodzenia rogówki, jeszcze nieuchwytnego dla badającego. Jedynie badanie bio- mikroskopowe po podaniu fluoresceiny ujawnia w tym okresie zmiany w rogówce. Powiększenie ślinianek przyusznych jest objawem częstym. Stwierdza się nieznaczne podwyższenie ciepłoty ciała, suchość w ustach, podrażnienie górnych dróg oddechowych, bóle głowy. Objawy te są typowe dla zakażenia wywołanego przez wirusy APC. Zmiany w rogówce występują pod koniec pierwszego tygodnia i na początku drugiego. Pojawiają się małe ogniska naciekowe, podnabłonkowe, powierzchowne, w postaci drobnych zmętnień o różnym kształcie i wielkości. Liczba tych zmętnień jest także różna, zależnie od przypadku, postaci epidemii itd, Zmiany w rogówce są łatwe do rozpoznania. Rozwój ich jest powolny, wchłanianie może trwać kilka tygodni, miesięcy, a nawet lat – po klinicznym wyzdrowieniu.