ALERGICZNE SCHORZENIA NARZĄDU WZROKU

Oko jest narządem utworzonym z tkanek pochodzących ze wszystkich listków zarodkowych, dobrze unaczynionym, reagującym żywo na wszystkie bodźce, a zwłaszcza bodźce działające na układ naczyniowy. We wszystkich warstwach oka mogą wystąpić odczyny alergiczne. Najczęściej występują i najlepiej są poznane odczyny alergiczne skóry powiek, spojówek i rogówki. Te części narządu wzroku pozostają w bezpośrednim kontakcie ze światem zewnętrznym i z tego powodu są najbardziej narażone na działanie różnych alergenów. Są one jednocześnie łatwo dostępne dla obserwacji i dzięki temu lepiej poznane.

Dzięki łatwemu dostępowi alergenów do oka i łatwości badania oka, stało się możliwe wyjątkowo dokładne obserwowanie wielu przejawów alergii, nie tylko ocznej. Dzięki nowoczesnym środkom przeciwalergicznym można w wielu przypadkach alergii ocznej postawić rozpoznanie ex iuvantibus. Mimo to jednak, ustalenie tła alergicznego w wielu schorzeniach nie jest łatwe, ponieważ komponenta alergiczna może jednocześnie występować z innym czynnikiem etiopatogene- tycznym.

Stosunkowo najłatwiej rozpoznać alergiczne schorzenia skóry powiek i spojówek. Najpewniejszy jest wynik próby skórnej lub spojówkowej. Należy jednak pamiętać, że testów alergicznych jest wiele, wykonanie ich jest pracą długą i żmudną, niektóre z nich, jak np. testy spojówkowe, mogą być niebezpieczne i szkodliwe, ponieważ są przyczyną wystąpienia nadmiernego odczynu. W praktyce przeważnie kierujemy się oznakami pośrednimi. Poważne znaczenie ma anamneza, ponieważ może przyczynić się do wykrycia i usunięcia przypuszczalnego alergenu (pyłu, substancji chemicznej, niewłaściwego pokarmu, rośliny, zwierzęcia, ogniska infekcji, leku, kosmetyku, protezy ocznej itd.). Pewnych wskazówek może także dostarczyć badanie treści worka spojówkowego. W przypadku alergicznego zapalenia spojówek w rozmazie z worka spojówkowego znajduje się zwykle dużo komórek kwaso- chłonnych.