Jaskra ostra

Charakteryzuje się ona nagłym wystąpieniem, jakkolwiek w wywiadzie można stwierdzić występowanie objawów pro- dromalnych w postaci bólu i zamglenia ostrości wzroku. Stwierdzamy przekrwienie żylne, poszerzenie źrenicy, spłycenie komory przedniej, zatarcie rysunku tęczówki, występowanie tzw. glaucomflecken Vogta – są to białe plamki zlewające się czasem w samej torebce soczewki lub tuż pod nią. Są one pewnym objawem ostrej jaskry. W długotrwającym ataku można stwierdzić wysięk komórkowy w komorze przedniej i skupienia komórek na blaszce granicznej tylnej. Są to osady przeważnie barwnikowe, różnią się zasadniczo od osadów sadłowatych. Obrzęk rogówki występuje wcześnie, przybiera ona wygląd przymglony. Po samoistnym obniżeniu c. ś. lub po leczeniu obserwujemy pofałdowanie blaszki granicznej tylnej. W parę tygodni po napadzie może wystąpić szary zanik tęczówki, czasem dotyczący tylko odcinka, a czasem rozległy. Ciśnienie w czasie napadu waha się od 40 do 100 mm Hg. Chory skarży się na ból głowy i oka, czasem ma nudności i wymioty, czasem można stwierdzić bradykardię i pocenie się. W rozpoznaniu różnicowym należy pamiętać o napadach jaskrowo-rzęskowych Posnera-Schlossmana, o jaskrze krwotocznej (w cukrzycy) i o wtórnej zapalnej. Przy bardzo ostrym początku napadu po kilku godzinach c. ś. może się samoistnie obniżyć, zanim pacjent dotrze do lekarza. Pozostaje jednak zadrażnienie gałki, poszerzenie źrenicy, sfałdowanie blaszki granicznej tylnej, osady i gonioskopowo stwierdzone zamknięcie kąta, widoczne jeśli rogówka jest dość przezierna.

Leczenie: 2% roztwór pilokarpiny co 10 min. do chorego oka, rzadziej zapobiegawczo do zdrowego. Jeżeli pacjent nie ma nudności lub nie wymiotuje – diamoks w ilości 500- 1000 mg lub 50% roztwór glicerolu w ilości 1,5 g/kg wagi ciała doustnie. Jeśli ma nudności, należy podać mocznik w ilości 1 g/kg wagi ciała lub roztwór manitolu 20% 2 g/kg wagi ciała w kroplówce dożylnie, dość szybko.