LEKI OSMOTYCZNE

Ciśnienie wewnątrzgałkowe może być redukowane na drodze wzmożenia ciśnienia osmotycznego krwi. Dlatego w leczeniu jaskry znalazła zastosowanie grupa leków działających na drodze odciągania cieczy wodnistej do naczyń ze względu na duże stężenie cząsteczek po stronie krwi i łatwość ich przechodzenia przez barierę naczyniową. Przedstawicielami tej grupy są: mocznik', mannitol i glicerol. Ich działanie dodatnie i ujemne oraz sposób podawania i przygotowania preparatów będzie omówiony w rozdziale traktującym o jaskrze. Należy jednak podkreślić, że leki te, a zwłaszcza mannitol (który jest dobrze znoszony przez chorych i mniej toksyczny niż mocznik), znajdują zastosowanie w szeregu innych chorób oka. Mogą być stosowane ze wskazań chirurgicznych w operacjach soczewki, siatkówki (zwłaszcza przy operacjach z wszczepieniem silikonu, powięzi i z przewężaniami), w wydobyciu ciał wewnątrzgałkowych, w operacjach przetokowych z wysokim ciśnieniem wewnątrzgałkowym. Może być również stosowany w zapale- niach błony naczyniowej z jaskrą wtórną, przy przepuklinach ciała szklistego do komory przedniej oraz w leczeniu krwotoków do komory przedniej i ciała szklistego, na drodze poszerzania dróg odpływu i zwiększenia przepływu cieczy wodnistej. Osmotyczne działanie glicerolu wykorzystuje się również w celu przejaśnienia obrzękniętej rogówki (ostra jaskra, zwyrodnienie rogówki).