OBRAZY FLUOROANGIOGRAFICZNE W STANACH CHOROBOWYCH

W badaniach klinicznych angiografia fluoresceinowa jest stosowana z różnym powodzeniem do celów diagnostycznych i w różnicowaniu schorzeń oka. Dokładność fotogramów fluo- resceinowych pozwala na ujawnienie uszkodzeń i zmian na dnie oka, które są niewidoczne w oftalmoskopii. Porównanie wyników, otrzymanych metodą fluoroangiografii z innymi badaniami, dostarcza cennego materiału w rozpoznawaniu i różnicowaniu zmian chorobowych.

Bardzo szerokie możliwości mają badania fluorograficzne w schorzeniach naczyń siatkówki. Pozwalają na badanie dy- „namiki krążenia i żobTnrznń przepuszczalności naczyń. Możemy z dużą dokładnością oznaczyć czas przepływu fluoresceiny przez naczynia siatkówki w poszczególnych fazach i na tej podstawie zlokalizować miejsce uszkodzonego naczynia. Wystąpienie fluorescencji w fazie tętniczo-żylnej i stopniowe powiększanie się jej w fazie żylnej wskazuje na zwiększoną przepuszczalność ściany naczynia. W zmianach cukrzycowych na dnie oka można odróżnić mikroaneuryzmaty, które zabarwiają się, od drobnych wylewów, które pozostają czarne.

W oku zdrowym barwnik nabłonka barwnikowego tworzy filtr nieprzepuszczający światła fluorescencji z naczyń naczyniówki. Wszelkie zmiany w zawartości barwnika zmieniają filtrację nabłonka barwnikowego siatkówki. W zmianach zwyrodnieniowych lub guzach barwnikowych światło fluorescencji naczyniówkowej może być częściowo przepuszczone lub odcięte. Zmiany w obrazie fluoroangiograficznym, w uszkodzeniach nabłonka barwnikowego, widoczne są na początku fazy tętniczej i pozostają bez zmiany kształtu i położenia do końca badania.

Diagnostyka fluóroangiograficzna guzów wewnątrzgałkowych jest trudna. Wielopostaciowość obrazów fluoroangio- graficznych oraz podobieństwo do innych zmian na dnie oka, ograniczają metodę angiografii fluoresceinowej w diagnostyce. Niemniej wartość tej metody jest znaczna i należy stosować ją jako badanie uzupełniające z innymi badaniami obecnie dostępnymi i wypróbowanymi.