Uszkodzenia chemiczne oczu – kwasy

Wszystkie substancje, które dysocjując w wodzie odszczepiają jony wodorowe -H i wytwarzają pH niższe niż 7,0, nazywamy kwasami. Nawet słabe kwasy powodują podrażnienie oka, ale uszkodzenia pojawiają się poniżej pH 2,5. Uszkodzenia wywołane kwasami ograniczają się do nabłonka lub do nabłonka i powierzchownych części warstwy właściwej rogówki. Pary kwasów drażnią oczy, ale nie powodują poważniejszych uszkodzeń. Kwasy wywołują rozpad białka tkankowego i pojawienie się martwicy skrzepowej. Lekkie oparzenia kończą się wygojeniem bez pozostawienia śladów średnie – mogą pozostawiać przymglenia rogówki, nieraz z wrastaniem naczyń od rąbka ciężkie – nawet unaczynione bielmo, uszkodzenia tkanek przedniego odcinka oka oraz zrosty i zbliznowacenia powiek. Niektóre kwasy wywołują ciężkie uszkodzenia z powodu swoich właściwości chemicznych. Kwas siarkowy i dwutlenek siarki wywołują denaturację białek, uszkodzenie układu enzymatycznego i szybkie zniszczenie nabłonka rogówki. Zmiany wywołane przez nie są cięższe niż wynikałoby to z wartości ich pH. Ponadto kwas siarkowy gwałtownie odwadnia tkanki, doprowadzając nawet do ich zwęglenia. Kwas azotowy niszczy tkanki dodatkowo przez swoje właściwości utleniające i nitrujące. Wiele kwasów organicznych powoduje także ciężkie oparzenia oczu. Bezwodniki kwasowe mają silniejsze własności uszkadzające niż ich kwasy. Najczęściej używanymi kwasami w procesach przemysłowych są: kwas siarkowy, solny, siarkawy, fosforowy, chromowy, fluorowodorowy. Do najsilniejszych należą: kwas azotowy, solny i siarkowy.