Zespół Behęet-Adamantiades

Wirusowe zapalenie siatkówki należy do rzędu zapaleń septycznych. Wirusy mogą uszkodzić neurony siatkówki i włókna, podobnie jak uszkadzają substancję mózgową. Uszkodzenie siatkówki objawia się ograniczonym lub rozsianym procesem zapalnym, często może być wciągnięta w proces chorobowy błona naczyniowa (uveoretinitis). W chorobach wirusowych zmiany w naczyniach siatkówki występują w postaci okluzji tętnic siatkówki, zakrzepicy żył siatkówki, periarteriitis, periphlebitis.

W szeregu zespołów chorobowych pochodzenia wirusowego objawy oczne stanowią integralną część obrazu klinicznego. W zespole Fiessinger-Leroy-Reiter zapalenie spojówek występuje po upływie kilku dni od wystąpienia objawów zapalenia cewki moczowej. Poważnym powikłaniem są zmiany w rogówce (keratitis superficialis, ulcerosa, herpeti- iormis, interstitialis), występujące w ciężkich przypadkach zapalenia spojówek. Rzadziej obserwuje się powikłania w postaci zapalenia tęczówki i ciała rzęskowego, przypominającego zapalenie gośćcowe. Objawy oczne wraz z zapaleniem jamy ustnej są najczęstszymi objawami w zespole Stevens-Johnson. Zapalenie spojówek występuje po upływie 24-48 godzin od chwili pojawienia się wysypki. Spojówki są obrzęknięte i przekrwione, mogą wystąpić krwotoki pod- spojówkowe, często stwierdza się wydzielinę surowiczo-ropną i blepharitis erythematosa. Jeżeli wydzielina spojówkowa jest ropna, obraz kliniczny przypomina rzeżączkowe zapalenie spojówek. Wysypka rumieniowa może ulec ulceracji, może dojść do wytworzenia czarnawych strupów i do zgorzeli brzegów powiek. Rogówka ulega wtórnie uszkodzeniu (keratitis superficialis, keratitis parenchymatosa, ulcus corneae). Następstwem zapalenia rogówki może być zapalenie błony naczyniowej, t W zespole Stevens-Johnson stwierdzano także jedno- lub dwu stronne zapalenie twardówki i nadtwardówki oraz dacryocy- stitis. Pemphigus ocuiorum zaczyna się zapaleniem spojówek z żółtawą, śluzowo-ropną wydzieliną. Pęcherzyki początkowo wypełnione płynem surowiczym mogą ulec ulceracji, brzegi owrzodzeń są nieregularne, dno pokryte jest białawym wysię- kiem. Cała spojówka może zmienić się w tkanką bliznowatą, suchą, pokrytą białawym mchem. W miarę rozwoju choroby zrosty między gałką oczną a powieką stają się coraz silniejsze, oko przypomina oko posągu. W tym okresie może ulec wtórnemu zakażeniu rogówka, co z kolei może doprowadzić do perforacji gałki ocznej i panophthalmitis. W chorobie Kaposi powieki są obrzęknięte, pokryte wysypką przypominającą ospę wietrzną. W worku spojówkowym stwierdza się wydzielinę śluzowo-ropną, zmiany zapalne w rogówce (ke- ratitis dendritica, keratitis punctata). Mogą one przekraczać nabłonek rogówki i blaszkę graniczną przednią, dochodzić do miąższu rogówki. W większości przypadków zmiany oczne w chorobie Kaposi ograniczają się do powiek i spojówek. Keratitis proiunda i iridocyclitis zdarza się rzadziej.

W zespole Behęet-Adamantiades najbardziej typowym objawem ocznym jest zapalenie błony naczyniowej powtarzające się w ciągu lat w regularnych odstępach tygodniowych lub miesięcznych (uveitis recidivans cum hypopyon). Opisano również w tym zespole wysiękowe zapalenie siatkówki, odwarstwienie siatkówki, zmiany zwyrodnieniowe (zwyrodnienie plamki żółtej, retinitis pigmentosa), zmiany w nerwie wzrokowym (neuritis ietiobulbaris, papillitis, atrophia n. optici). W odcinku przednim stwierdza się krwotoczne zapalenie spojówek, rzadko zmiany w rogówce (nacieki w rogówce, keratitis proiunda). Soczewka jest długo nieuszkodzona, późnym powikłaniem może być zaćma.