INHIBITORY WYDZIELANIA PŁYNU KOMOROWEGO

Inhibitory anhycfrazy węglanowej. Naruszają równowagę osmotyczną, zmniejszając szybkość wydzielania cieczy wodnistej. Są pochodnymi sulfanomidowymi, które blokują proces połączenia kwaśnego węglanu z wodą, katalizowany przez anhydrazę węglanową. Molekuły kwasu węglowego i aktywnej końcówki inhibitora są identyczne, stąd łatwość działania Chemicznego. Największe stężenie leków znajdowano w tęczówce i wyrostkach rzęskowych. Mechanizm działania nie jest dostatecznie wyjaśniony, tym więcej, że u człowieka za ciśnienie osmotyczne płynu odpowiedzialne są raczej Chlorki (u królików joń węglanowy), ale zmniejszają one również i nadmiar chlorków. Czynność hipotensyjna nie ma ścisłego związku z działaniem diuretycznym leków. Do tej grupy środków należą: acetazolamid (Diamox) metazolamid (Neptasane) etoksyzolamid (Cardrase) dwu chlor of en amid (Daranide)

Sposób podawania leków, wskazania i przeciwwskazania do ich Stosowania będą omówione w rozdziale o jaskrze, wspomnę tylko, że działanie leku, ograniczające wytwarzanie cieczy wodnistej, wykorzystuje się po operacjach przeszczepienia rogówki, po operacjach siatkówki, w niektórych przypadkach braku komory przedniej po operacjach gałkowych, profilaktycznie przed operacjami usunięcia soczewki. Mają one również zdolność hamowania hemolizy krwinek.

Inhibitory ATP-azy – glikozydy nasercowe. Nie są w tej chwili szeroko stosowane w okulistyce ze względu na ich silne działanie ogólne na ustrój, zwłaszcza na serce. Mogą być używane doświadczalnie na zwierzętach. Hamują one czynność ATP-azy biorącej między innymi udział w tworzeniu cieczy wodnistej i wpływają na przepuszczalność bariery naczyniowej dla jonów sodu i potasu.