METODY LECZENIA ZACHOWAWCZEGO W OKULISTYCE

Okulistyka związana jest z innymi działami medycyny również w lecznictwie. Aczkolwiek większość leków staramy się podawać miejscowo, ze względu na słabe przenikanie ich do oka związane z trudnością pokonania bariery naczyniowo-ko- morowej, w chwili gdy chcemy zadziałać na cały organizm, podajemy leki ogólnie. Klasycznym przykładem jest stosowanie ogólne preparatów kortyzonowych w chorobach błony naczyniowej.

Określenie działania leku i celowości jego podania wymaga dokładnej obserwacji klinicznej, tym więcej, że każdy lek, nawet w niedużych ilościach, może spowodować poprawę działając jako „placebo”, co zniekształca właściwy wynik leczenia. Pokrótce postaram się «przedstawić ważniejsze grupy leków i sposób ich podawania w lecznictwie okulistycznym. Są to:

– I. Leki działające na bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki,

– II. Hormony kory nadnerczy,

– III. Leki przeciw nowotworom złośliwym,

– IV. Leki immunodepresyjne,

– V. Leki przeciwkrzepliwe, rozszerzające naczynia i prze- ciwmiażdżycowe,

– VI. Enzymy,

– VII. Chelatony i leki wiskozowe,

– VIII. Leki zwężające i rozszerzające źrenicę,

– IX. Leki osmotyczne,

– X. Inhibitory wydzielania płynu komorowego.

Anłybiołyki

Broń przeciw zakażeniom bakteryjnym i grzybiczym – mają również niespecyficzne działanie na przemianę materii oraz charakterystyczne dla każdego z nich działanie uboczne, powodujące poważne uszkodzenia ustroju. Są to odczyny alergiczne o różnym charakterze, następstwa działania biologicznego – jak nabycie cech złośliwości przez florę dotąd saprofityczną, superinfekcje opornych szczepów, grzybice, awitaminozy, wreszcie działanie toksyczne. Należy pamiętać nie tylko o ubocznym działaniu, ale i o wryborze najlepszej drogi podania leku i co najważniejsze – decyzja leczenia powinna być uzasadniona badaniem bakteriologicznym szczepów bakteryjnych lub preparatów bezpośrednich i określeniem stopnia wrażliwości ich na lek. Dotyczy to zarówno typowych zakażeń, jak i podawania profilaktycznego przed operacjami gałkowymi. Należy również zwracać uwagę na właściwe kojarzenie leków, istnieją bowiem połączenia antagonistyczne pod względem działania na bakterie, a sumujące działania uboczne. Np. wybitnie antagonistycznymi są połączenia chlorocykliny i penicyliny, penicylina i streptomycyna sumują objawy uboczne, natomiast do powszechnie stosowanych połączeń należą mieszaniny antybiotyków polipeptydowych i neomycyny. Czas leczenia jest różny, od dwóch dni do tygodnia, a pewnym sprawdzianem jest powtórne badanie bakteriologiczne.