Rany lub urazy drążące oka i jego przydatków cz. II

Rogówka. Powierzchowne uszkodzenia rogówki polegają najczęściej na zdarciu nabłonka lub nabłonka i powierzchownej części warstwy właściwej rogówki. Ubytki takie powodują uczucie bólu, łzawienie i światłowstręt. Miejsca te szybko pokrywają się nabłonkiem. Stosuje się antybiotyki miejscowo w postaci kropli lub maści. Na powieki zakłada się opatrunek do czasu zagojenia ubytku. W przypadku niedrożności kanału nosowo-łzowego, a zwłaszcza w ropnym zapaleniu woreczka łzowego, nawet niewielkie, powierzchowne ubytki rogówki mogą ulec owrzodzeniu. Rany drążące rogówki wymagają dokładnego zeszycia. Wypadniętą tęczówkę należy wyciąć. Rany zakażone należy traktować tak jak pęknięte owrzodzenie. W każdym przypadku rany przebijającej rogówki podaje się antybiotyki ogólnie i miejscowo, wkrapla się atropinę. Opatrunek zakłada się na powieki, aż do pełnego wygojenia. Ranom rogówki czasami towarzyszą rany tęczówki i soczewki.

Soczewka. Niewielkie rany soczewki ulegają, choć rzadko, zamknięciu z pozostawieniem w miejscu zranienia podto- rebkowego zmętnienia. W rozległych skaleczeniach soczewki powstaje pod wpływem zetknięcia z cieczą wodnistą zaćma urazowa. Soczewka gwałtownie pęcznieje, zwiększa objętość, a przy dużej ranie masy soczewkowe gwałtownie przechodzą do komory przedniej. Następstwem bywa zwykle jaskra wtórna oraz ciężkie zapalenie błony naczyniowej. Leczenie zaćmy urazowej powikłanej jaskrą wymaga szybkiego, operacyjnego usunięcia mas soczewkowych. U osobników młodych zaćma wchłania się całkowicie, u starszych pozostaje nie wchłonięte jądro, które należy usunąć operacyjnie.

Błona naczyniowa. Rany tęczówki, ciała rzęskowego powodują wylewy krwi do komory przedniej i tylnej oraz do ciała szklistego. Zaleganie krwi w komorze przedniej może doprowadzić do nasiąknięcia rogówki krwią, a obecność krwi w ciele szklistym – wywołać zapalenie toksyczne i od- warstwienie lub oderwanie siatkówki. Zranienie ciała rzęskowego wymaga szczególnie skrupulatnego postępowania. Rany naczyniówki powodują wylewy krwi do ciała szklistego z wszystkimi następstwami. Do worka spojówkowego zakrapiamy atropinę. Staramy się przyśpieszyć wchłanianie krwi dożylnym podawaniem mannitolu, kompresami itp. Ogólnie podaje się preparaty wapnia, rutinoskorbin.

Siatkówka. Rany siatkówki towarzyszą ranom twardówki. Powodują one powstanie ubytków w polu widzenia. Może również wystąpić odwarstwienie siatkówki. W celu zabezpieczenia się przed tą ewentualnością stosuje się przypalenie dia- termiczne twardówki wzdłuż rany. Nerw wzrokowy. Zranienia nerwu wzrokowego spotyka się stosunkowo rzadko. Powodują one zawsze upośledzenie lub całkowitą utratę wzroku.