Daily Archives 9 grudnia 2015
-
LECZENIE GRZYBIC OCZU CZ. II
9 grudnia 2015
Okulista 
-
W wodzie Nystatyna rozpuszcza się słabo – w 1 ml zaledwie 300-600 j. Stosowana jest również jako maść, która zawiera 100 000 j. w 1 ml. Nystatyna nie może być stosowana podspojówkowo, daje duży odczyń, czasem nawet martwicę. Podawanie Nystatyny w przypadkach okulistycznych per os jest niecelowe, ponieważ lek ten bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Doustnie jest ona podawana przede wszystkim w grzybicach przewodu pokarmowego i jako osłona przy stosowaniu dużej ilości antybiotyków przeciwbakte- ryjnych.
czytaj dalej -
ELEKTRORETINOGRAFIA
9 grudnia 2015
Okulista -
Od czasów E. Du Bois-Reymonda (1849) wiadomo, że niezależnie od oświetlenia istnieje prąd spoczynkowy między elektro- dodatnią rogówką a elektroujemnym biegunem tylnym. F. Helmgren (1866) stwierdził, że można uzyskać prąd czynno- ściowy z oka żaby w momencie rozpoczęcia i zakończenia oświetlania siatkówki. Fakty te, choć nie stanowiły racjonalnej podstawy do oceny czynności siatkówki, stały się punktem wyjścia do dalszych badań nad elektrofizjologią siatkówki. Pierwsze próby rozpoczęcia klinicznych badań nad erg wykonali Kahn i Loewenstein (1924). Ale dopiero nowoczesne metody wzmacniania, zapisywanie oscylograficzne, zasadniczy rozwój źródeł światła, zalecenie standaryzacji sygnału czasowego, wprowadzenie elektrody kontaktowej wtopionej w soczewkę nagałkową doprowadziły do współczesnego opracowania erg w stanach fizjologicznych i patologicznych.
czytaj dalej -
Streptomycyna i Neomycyna
9 grudnia 2015
Oczy -
Ze względu na dużą toksyczność, zwłaszcza dla nerwu słuchowego, i częste odczyny alergiczne powinna być stosowana jedynie przy wyraźnych wskazaniach czułości bakteryjnej większej, niż na inne antybiotyki oraz w infekcji gruźliczej, zazwyczaj w połączeniu z hydrazydem i kwasem paraaminosalicy- lowym. Żle się wchłania z dróg pokarmowych, wobec czego jest stosowana domięśniowo w dawce do 1,0 dziennie. Słabo przenika do gałki ocznej. Po iniekcji domięśniowej 0,7 w płynie komorowym znaleziono zaledwie 8 gg/ml. Po zastosowaniu jonoforezy (roztwór 1% podawany przez anodę) w płynie komorowym znaleziono 25 gg/ml. Wyższe stężenie działa zwy- radniająco na nabłonek rogówki. Lek łatwo tworzy szczepy oporne, a nawet streptomycynozależne.
czytaj dalej -
Penicylina i jej pochodne
9 grudnia 2015
Oczy -
Są stosowane szeroko ze względu na małą toksyczność. Są obdarzone właściwościami bakteriostatycznymi przeciw bakteriom Gram-dodatnim. Najważniejsza w sensie terapeutycznym jest penicylina G. Stosuje się ją dożylnie, domięśniowo i miejscowo w roztworach i w maści, podspojówkowo 500 000- -1 000 000 j., najlepiej pod torebkę Tenona, w jonoforezie 50 000 j./ml, przez katodę, a w czasie interwencji chirurgicznej może być podana dokomorowo w ilości 1000-4000 j. Podana dotkankowo w ciągu 4-5 godzin wydala się z moczem. Przez barierę naczyniową oka przechodzi powoli, ale nie drażni tkanek nawet w wysokim stężeniu. Jest pomocna w leczeniu powierzchownych nieżytów, spotyka się jednak 5-16% odczynów alergicznych. W zapaleniu odcinka tylnego jest ma- ło przydatna, po podaniu pod spojówkę 1000 000 j. w rogówce znajdowano 500 j., w naczyniówce 300 j., a w ciele szklistym zaledwie 8 j. po 24 godzinach. Uważa się, że przeciętne stężenie śródkomorowe wynosi 1000-4000 j., a podanie podspo- jówkowe i w jonoforezie jest 16 razy lepsze, niż ogólne, po którym lek dociera do oka po 48 godzinach w bardzo małej ilości. W miarę leczenia oporność na lek bardzo często wzrasta. Szczepy gronkowca złocistego penicylinooporne wytwarzają ferment rozkładający penicylinę, stosowany przy odczulaniu (1 j. leku na 1 j. penicyliny w czasie 1 minuty). W leczeniu szczepów opornych stosuje się penicyliny syntetyczne: me- tycylinę, ampicylinę i oksacylinę. Metycylina podawana jest domięśniowo i dożylnie w ilości 1,0 co 6 godzin, podspojówko- wo w ilości 150 mg. Ta dawka daje stężenie 1 mg leku w komorze przedniej. Lek daje uczulenia, czasem psychozy. Amfi- cylina, jako niewrażliwa na zaczyny trawienne, podawana jest doustnie w dawce 0,25-0,75 co 6-8 godzin oraz podspojówko- wo w ilości 5 mg. Dobrze przenika do gałki. Działa na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne, może najlepiej reagują zakażenia wywołane przez pałeczkę odmieńca i pałeczkę jelitową.
czytaj dalej -
INHIBITORY WYDZIELANIA PŁYNU KOMOROWEGO
9 grudnia 2015
Okulista -
Inhibitory anhycfrazy węglanowej. Naruszają równowagę osmotyczną, zmniejszając szybkość wydzielania cieczy wodnistej. Są pochodnymi sulfanomidowymi, które blokują proces połączenia kwaśnego węglanu z wodą, katalizowany przez anhydrazę węglanową. Molekuły kwasu węglowego i aktywnej końcówki inhibitora są identyczne, stąd łatwość działania Chemicznego. Największe stężenie leków znajdowano w tęczówce i wyrostkach rzęskowych. Mechanizm działania nie jest dostatecznie wyjaśniony, tym więcej, że u człowieka za ciśnienie osmotyczne płynu odpowiedzialne są raczej Chlorki (u królików joń węglanowy), ale zmniejszają one również i nadmiar chlorków. Czynność hipotensyjna nie ma ścisłego związku z działaniem diuretycznym leków. Do tej grupy środków należą: acetazolamid (Diamox) metazolamid (Neptasane) etoksyzolamid (Cardrase) dwu chlor of en amid (Daranide)
czytaj dalej -
Uszkodzenia chemiczne oczu – rozpuszczalniki organiczne
9 grudnia 2015
Oczy -
Jest ich bardzo wiele i są szeroko stosowane w wielu procesach chemicznych w przemyśle, pralniach, malarstwie, drukarstwie, rafineriach, oraz w gospodarstwie domowym. Rozpuszczając się łatwo w tłuszczach, uszkadzają nabłonek rogówki i spojówki. Zwykle nie przenikają głębiej. Pary niektórych z nich, np. alkoholu butylowego lub octanu metylowego, wywołują ostry obrzęk rogówki charakteryzujący się obecnością przezroczystych pęcherzyków, głównie w środkowej warstwie nabłonka rogówki. Występuje ponadto bolesne zadrażnienie i łzawienie, a czasami całkowite złuszczenie nabłonka rogówki. Uszkodzenia warstwy właściwej, jeśli wystąpią, są zazwyczaj powierzchowne i trwają krótko. Całkowite wygojenie bez pozostawienia jakichkolwiek śladów trwa krócej niż tydzień. Niektóre rozpuszczalniki mają dodatkowe właściwości ścinania białek, inaktywowania enzymów, osadzania się w tkankach. Do najczęściej używanych rozpuszczalników należą alkohole, estry i etery.
czytaj dalej