Daily Archives 21 grudnia 2015
-
Erytromycyna i Tetracykliny
21 grudnia 2015
Oczy 
-
Lek już w słabych rozcieńczeniach działa na bakterie Gram- -dodatnie, Gram-ujemne i beztlenowce. Jest dobrze znoszona w dawkach 200-600 mg co 6 godzin podawana ogólnie w dawkach wyższych wywołuje zaburzenia jelitowe. Przenikanie leku do oka jest na ogół dobre. Miejscowo stosuje się erytromycynę w postaci 2% roztworu i 0,5% maści. Przy podaniu pod spojówkę 2,5 mg do cieczy wodnej przenika 1 mg. Przy zastosowaniu jonoforezy podaje się 20 mg/ml. Większe stężenia erytromycyny mogą uszkodzić rogówkę i wywołać zapalenie błony naczyniowej oka. Lek powinno się stosować w przypadkach ściśle określonych bakteriologicznie.
czytaj dalej -
Jaskra zależna od stanów zapalnych oka
21 grudnia 2015
Oczy -
Jaskra w ostrych stanach zapalnych tęczówki i ciała rzęskowego powstaje zazwyczaj wskutek zwiększenia oporu na odpływ, choć produkcja cieczy jest w tych stanach zazwyczaj zmniejszona. Klinicznie stwierdzamy przekrwienie głębokie, światłowstręt, wysięk komórkowy w komorze przedniej, przekrwienie tęczówki, zwężenie źrenicy, kąt komory w odróżnieniu od ostrej jaskry jest otwarty.
czytaj dalej -
ROZPOZNANIE GRZYBIC NARZĄDU WZROKU CZ. II
21 grudnia 2015
Oczy -
Badanie posiewu polega na mikroskopowej ocenie wyhodowanych grzybów oraz na badaniach biologicznych, ustalających ich zdolności fermentacji różnych cukrów i asymilacji azotu, a w wielu przypadkach dodatkowo na ustaleniu ich chorobotwórczości na zwierzętach doświadczalnych. Przy materiale z rogówki używa się do tego celu królików (zakażając rogówkę królika), w innych przypadkach szczurów, którym wprowadza się zawiesinę domózgowo, dootrzewnowo lub doogonowo.
czytaj dalej -
Dermografizm, pokrzywka powiek i obrzęk Quinckego
21 grudnia 2015
Okulista -
Wśród schorzeń alergicznych najbardziej jest rozpowszechniona pokrzywka, a jej formą przedkliniczną jest dermografizm. Obrzęk Quinckego może być powikłaniem pewnych postaci pokrzywki powiek, ale najczęściej występuje jako samodzielna jednostka chorobowa. Wyżej wymienione typy zmian są wywołane przez te same czynniki: rozszerzenie naczyń krwionośnych, ucieczkę osocza przez nadmiernie przepuszczalne włośniczki, nacieczenie komórkowe. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zmian naczyniowych jest nadmierne uwalnianie się histaminy. Najczęstszą przyczyną pokrzywki i obrzęku powiek są niektóre pokarmy i używki, ukąszenie owadów, obecność pasożytów jelitowych, działanie zimna, wilgoci, gorąca, niektóre leki (głównie antipiryna, aspiryna, penicylina). Pewną rolę odgrywają także czynniki psychoemocjonalne, doprowadzające na drodze neurohumoralnej do zmian naczyniowych.
czytaj dalej -
Uszkodzenia chemiczne oczu – zasady
21 grudnia 2015
Oczy -
Wszystkie ciała chemiczne odszczepiające w roztworach wodnych jony wodorotlenowe -OH oraz mające pH powyżej 7,0 nazywamy zasadami. Zasady dają groźniejsze uszkodzenia oczu niż inne środki chemiczne. Najczęściej używanymi zasadami w procesach przemysłowych są: zasada amonowa, wodorotlenki sodu, potasu, baru, wapnia oraz aminy organiczne. Oparzenie zasadami początkowo prawdopodobnie powoduje zmydlanie tłuszczów w komórkach nabłonka. Następnie w głąb warstwy właściwej wnikają kationy (Na+, K+ itp.) wiążąc się czasowo z mukoproteinami i kolagenem. Po wywołaniu uszkodzeń powierzchownych kationy przenikają do warstw leżących głębiej. Stanowi to istotę rozprzestrzeniania i postępowania uszkodzenia. Zależy ono od stężenia jonów wodorotlenowych i jest najbardziej intensywne przy pH od 11 do 12. Szybkość przenikania zasad w głąb rogówki jest uwarunkowana zdolnością wytwarzania mydeł i ich rozpuszczania w nabłonku rogówki, znacznie bogatszym w tłuszcze niż warstwa właściwa. W reakcji z białkiem powstają rozpuszczalne białczany. W ten sposób powstaje martwica rozpływna. Pozornie słaba zasada amonowa i jej związki, posiadając dużą zdolność rozpuszczania tłuszczów, gwałtownie przenikają do rogówki i wywołują jej szybkie i głębokie uszkodzenie, a często również tęczówki i soczewki. Podobnie uszkadzają oczy aminy i iminy organiczne oraz inne związki silnie alkaliczne w roztworach wodnych. Uszkodzenia oczu parami amoniaku są również ciężkie i głębokie. Dodatkowo w grę wchodzi zjawisko odwodnienia tkanek. Ług sodowy i potasowy przenika wolniej do rogówki. Zasada wapniowa wnika do rogówki jeszcze słabiej, prawdopodobnie z powodu tworzenia się względnie nierozpuszczalnych mydeł z ciałami tłuszczowymi rogówki. Jeżeli oparzenie wywołane jest tlenkiem wapnia, to reakcji chemicznej powstawania zasady wapniowej towarzyszy reakcja egzotermiczna, powodując dodatkowo oparzenie termiczne, Poza tym kationy Ca++ wchodzą w reakcję z tkankami, uszkadzając ich czynność. Nawet po lekkich oparzeniach wapń może tworzyć złogi na blaszce granicznej tylnej. Uszkodzenia wywołane ługami powodują powstanie głębokich, unaczynionych blizn rogówki i zrostów spojówki gałkowej z powiekami. Zjawisko rozległego naciekania rogówki komórkami nieswoistymi, wtórnego owrzodzenia w 3 do 6 tyg. od oparzenia, gwałtownego nowotworzenia i wnikania naczyń do rogówki łączy się z wystąpieniem koia- genazy w bardzo dużych stężeniach. Wysoki jej poziom może utrzymywać się w tkankach oka już wygojonego nawet szereg lat.
czytaj dalej -
Zaćma popromienna
21 grudnia 2015
Okulista -
Zaćma popromienna polega początkowo na zmętnieniu pod- torebkowym tylnym i korowym, występuje zawsze po krótszym lub dłuższym okresie utajenia. Im większa jest dawka promieniowania, tym krótszy jest okres utajenia. Jednym z pierwszych autorów, który opisał zaćmę rentgenowską był Chalupecky (1897). Wielkość dawki minimalnej dla wywołania zaćmy promieniami X wynosi około 500-600 r. Czas utajenia do chwili pojawienia się pierwszych objawów klinicznych wynosi od 3 miesięcy do 12 lat. Najbardziej wrażliwa na uszkodzenie promieniami X jest soczewka płodu. Doświadczenia, w któryćh ochraniano pewne części soczewki podczas ekspozycji wykazały, że najbardziej czuła jest okolica źrenicy. Salmann wykazał, że mikroskopowo widoczne uszkodzenie popromienne wyprzedza na wiele dni lub tygodni rozwój zmian widocznych klinicznie. Stwierdził on, że krótko po ekspozycji występuje zahamowanie mitozy komórkowej, frag- mentacja jąder, zwyrodnienie i wyparcie chromatyny z tych komórek. Przed wystąpieniem właściwego zmętnienia widoczny jest żółtawy lub tęczowy odblask na tylnym biegunie soczewki. We wczesnym okresie często występują wielobarwne kryształki. W okresie początkowym przy prześwietlaniu wziernikiem stwierdza się symetrycznie w obu oczach czarny punkcik na tylnym biegunie soczewki. Punkt ten stopniowo powiększa się, przybierając kształt czaszy. Umiejscowiony jest tuż przy torebce tylnej. Brzegi zmętnienia są zawsze ostro odgraniczone od niezmętniałej części soczewki. Jednocześnie w obrębie przedniego bieguna soczewki, tuż pod torebką przednią, powstają często drobne, ziarniste zmętnienia i wod- niczki. Wraz z powiększeniem się średnicy tylnego zmętnienia zjawia się przezroczysta szczelina, równoległa do tylnej powierzchni soczewki. Zmętnienie rozszerza się stopniowo w stronę równika soczewki. Zaćma stopniowo traci swój swoisty charakter i obejmuje całą soczewkę. W tym okresie nie można jej odróżnić od zaćmy powstałej z innej przyczyny.
czytaj dalej